เป็นหนี้ ตกงาน สุดมือสอย.. ก็ต้องปล่อยให้ถูกฟ้อง
เรื่องราวในวันนี้ผู้เขียนนำมาจากข้อความการระบายความรู้สึกของคนตัวเล็ก ๆ ที่มีอยู่จริงในสังคมเศรษฐกิจไทยในเวลานี้ เขามีตัวตน เขาเดือดร้อน เขาอยู่ไม่เป็นสุข เขามองทางออกเลือนลาง บางทีผู้เขียนก็มองย้อนกลับมาถึงตัวเอง นึกถึงใครหลายคนว่า คงกำลังนั่งประชุมที่บ้านที่ทำงาน มีกาแฟอยู่ข้าง ๆ มีขนมเคียงจานอยู่ที่เราเรียกว่าของว่าง ในการประชุมก็จะมีเอกสาร มีสไลด์นำเสนอสวยงาม ภายใต้แอร์เย็นฉ่ำ บางคนก็จะมีผ้าพันคอสวย ๆ มาพันคอให้ดูสวยงาม เข้ากับชุด มีการทักทายชื่นชมความงาม ความเท่กันพอประมาณ แล้วก็เริ่มบทสนทนาดังนี้
วาระที่ 1 ประธานแจ้งที่ประชุมทราบ
วาระที่ 2 รับรองรายงานการประชุม ก็จะเถียงกันเรื่อง การสะกดตัวอักษร และ หรือ ที่ ซึ่ง และอัน.. จนสาสมใจ จิกกัดฝ่ายเลขาเล็กน้อย แล้วก็ผ่านไปวาระที่ 3
วาระที่ 3 เรื่องเพื่อพิจารณา ฝ่ายเลขา เจ้าของเรื่องก็จะนำเสนอภาพใหญ่ ภาพอุตสาหกรรม ภาษาเทพภาษาพรหมคือ ระบบนิเวศของผู้คนที่เดือดร้อนจากการเป็นหนี้ เวลาสะกดคำว่า “เดือดร้อน” ผู้เข้าประชุมจะรู้ไหมหนอว่าอะไรคือความหมายในชีวิตจริงของคำว่า เดือดร้อน บางท่านที่เข้าประชุมก็จะพูดไทยคำอังกฤษคำ หรือบางทีหลายคำ บางท่านเคยอยู่ London เพราะได้ทุนจากภาษีไปร่ำเรียนมา อยากให้กลับไปฟังเพลง Street of London ฟังหลาย ๆ รอบจะได้แทรกเข้าไปอยู่ใน DNA ของการ “ยื่นมือ”
เหตุเพราะสังคมกำลังรอคำตอบจากกิจกรรม
ผลัดกันเขียน
เวียนกันอ่าน
ผ่านกันชม
จบลงด้วยหาข้อมูลเพิ่มแล้วมาประชุมครั้งหน้าเพื่อหาข้อสรุป…
ผู้เขียนชื่นชอบท่านผู้นำองค์กรมากที่ออกมาว๊ากใส่ทีมงานว่า ใช้เวลานานคิดค้นมาตรการแก้หนี้ดอกเตอร์ธุรกิจ จัดงานใหญ่โต แสงสีเพียบ ข่าวออกจัดเต็ม มีเคสเข้าโครงการไม่ถึงร้อย ทั้งที่เดือดร้อนเรือนหมื่นเฉียดแสน ผลสัมฤทธิ์ไม่มี ผลกระทบกระแทกไม่เกิดตาม KPI (ปัจจุบันต้องใช้ KRO)
ตัดมาภาพความเป็นจริงจากเสียงสะท้อนซึ่งมักถูกตัดสินว่า “ดราม่า” ก่อนเข้าพิจารณาในวาระที่ 3 ตามธรรมเนียมปฏิบัติ ข้อความมีดังนี้
29 มกราคม 2564
… ตกงานจากโควิด-19 จะครบปี ประคับประคองชีวิตให้ (ขอระบุเป็น non bank) มานาน วันนี้เหนื่อยเต็มที เป็นหนี้ก็ต้องใช้ตรงนี้ทราบ! ยินดีที่จะจ่ายเพราะที่ผ่านพยายามมาตลอด เราว่างานมาจะ 1 ปีแล้วค่ะเป็นหนี้ non bank ตั้งแต่สมัยทำงานเหลือหนี้ประมาณ 3 หมื่นกว่าบาท ผ่านการปรับโครงสร้างหนี้แล้วต้องชำระเดือนละประมาณ 1,500 บาท เราไม่มีรายได้ประจำอีก ต้องกลับมาบ้านที่ต่างจังหวัดอาศัยขายของออนไลน์เล็กไปน้อยไป บางวันกำไรไม่ถึง 30 บาท แต่ดีมีข้าวกิน เราจ่ายแบบ 200 บาท ผ่านไปอีก 3 วัน 200 บาท อีก 2-3 วัน 100 บาท ตัวคนตามหนี้โทรทวง บางทีผ่านไปอาทิตย์หนึ่งเราก็จ่าย 200-300 บาทจนในเดือนครบ 1,500 บาท เป็นแบบนี้มาตลอด แต่ช่วงนี้ตามหนี้หนักข้อขึ้นโทรทุกวันจนเราจิตตกเหนื่อยใจ ท้อแท้ เจ้าหนี้เห็นความพยายามใช้หนี้กูไหม (ผู้เขียน ขออภัยในความไม่สุภาพแต่มาจากใจ) อย่ากดดัน โควิด-19 รอบนี้หนักกว่าเดิม ขายของแทบไม่ได้ เราไม่กลัวโดนฟ้องหรือติดเครดิตบูโรนะ บูโรไม่ได้น่ากลัวแล้ว
สุดมือสอยคงต้องปล่อยไป… ควรปล่อยให้ฟ้องฆ่าเวลาไปดีไหม จะได้หายใจซักพัก
คำตอบจากฝั่งเจ้าหนี้ ท่านลองอ่านดู
สวัสดีค่ะ คุณ…(ขอไม่เปิดเผย)
ขอบคุณที่เลือกใช้บริการบัตร… และขออภัยในความไม่สะดวกค่ะ กรณีรายละเอียดเกี่ยวกับการชำระแนะนำติดต่อที่ ฝ่ายดูแลบัญชีลูกค้า เบอร์ 0-20…. เวลา 09.00 – 18.00 น. ติดต่อได้ทุกวัน เพื่อสอบถามข้อมูลกับเจ้าหน้าที่ได้ค่ะ หรือท่านสามารถแจ้งเรื่องเสนอแนะ หรือ ติชมบริการของเรา เพื่อให้เจ้าหน้าที่ตรวจสอบและประสานงานให้ค่ะ โดยคลิก https://www…... .co.th/
ท่านผู้เข้าร่วมประชุมที่กำหนดมาตรการ ท่านจะมีความคิดเห็นเป็นประการใดบ้างถ้า มันเกิดกับคนใกล้ชิด ญาติสนิท มิตรสหาย เพื่อนร่วมงาน เพื่อนเก่า ครูบาอาจารย์ เพื่อนพ้องน้องพี่ ที่เรียกว่า ”ปวงประชาชนชาวไทย” ในเวลานี้ กราบขอบพระคุณทุกท่านที่อ่านบทความนี้ และขออภัยในการใช้ภาษาชาวบ้านสื่อสารแบบไม่เป็นไปตามวาระการประชุมนะครับ
